رنسانس

معنی لغوی رنسانس

رنسانس (به فرانسوی: Renaissance) یا دوره نوزایی یا عصر نوزایی یا دوره نو زایش، جنبش فرهنگی مهمی بود که آغازگر دورانی از انقلاب علمی و اصلاحات مذهبی و پیشرفت هنری در اروپا شد. عصر نو زایش، دوران گذار بین سده های میانه (قرون وسطی) و دوران جدید است. نخستین بار، واژه رنسانس را فرانسوی‌ها در قرن ۱۶ میلادی به‌کار بردند. آغاز دوره نو زایش را در سده ۱۴ میلادی در شمال ایتالیا می‌دانند. این جنبش در سده ۱۵ میلادی، شمال اروپا را نیز فراگرفت. رنسانس، یک تحول ۳۰۰ساله است که از فلورانس در ایتالیا آغاز شد و به عصر روشنگری در اروپا انجامید.

تاریخچه رنسانس

در تاریخ هنر معمولاً دوران رنسانس را به این مراحل، بخش می‌کنند:

رنسانس آغازین (حدود ۱۳۰۰ – حدود ۱۴۲۰)

رنسانس پیشین (حدود ۱۴۲۰- حدود ۱۵۰۰)

رنسانس پسین یا اوج (حدود ۱۵۰۰ – حدود ۱۵۲۷)

در تاریخ هنر آغاز رنسانس مقارن سال فتح قسطنطنیه برابر سال 1453 به وسیله سلطان محمد فاتح و تشکیل دولت عثمانی به جای دولت بیزانس و در ایران هم مقارن با دوره تیموریان است که با پایان یافتن طاعون اموری از این قبیل نسبت داده شده است. اما در نزد مورخان هنر این امر یقین است که رنسانس هنری از ایتالیا آغاز شده بدین ترتیب که هنرمندان ایتالیایی برخلاف دیگر کشورهای اروپایی حاضر به پذیرفتن سبک گوتیک در معماری نبودند و به سوی سبک و دوره جدیدی حرکت کردند . (1350 تا 1632 م )

علل پيدايش رنسانس

رنسانس نخست در اروپا و به صورت رنسانس فلورانسي و رنسانس رمي و پس از آن در فرانسه، آلمان، اسپانيا وهلند انتشار يافت و برخي از مهم ترين علل پيدايش آن:

1- افزايش ثروت و دارايي و حمايتي كه از هنرمندان و فضلا به عمل
مي آوردند.

2- توجه به زبان هاي ملي

3- اختراع چاپ

4- اومانيسم

سبک لباس زنان رنسانس در آن زمان

لباس در زمان رنسانس

جامه هاي بلند زنان، که از پارچه هاي لطيف ساخته شده داراي طرح پيچيده اي بودند، ساق پاها را مي پوشاندند، پوشيدن جورابهاي ابريشمي به وسيله ملکه (اليزابت) مرسوم شد و زنها دامنها را روي زمين مي کشيدند.زنان تا سال 1550 پوشش عجيبي براي سرشان به کار مي بردند، که مانند شيرواني شيب دار بود و تمام مو را مي پوشاند، گيبل هود، يا کنل و يا پدي منتال نام داشت. شنلهاي زنانه بلندي که جلو آن باز بود، و نيز رداهاي بزرگ و گشاد با آستينهاي پف دار، عرضه گرديد.چنانچه گويندماسک مخمل سياه ويژه ي زناني بود که داراي مرتبه ي اجتماعي برتري بودند و به هنگام پياده روي يا سواري به کار مي رفت. )

دامنها بلند و پف دار بودند. آستينها تا آرنج، و يا مچ دست بود.

زنان به هنگام سوار کاري، در زير پيراهن خود نوعي دابلت وهمچنين شلواري کوتاه و پف دار مي پوشيدند که کال سان نام داشتدر نيمه ي دون سده شانزدهم تمام زنان خوش پوش اروپايي از يک نوع ردا استفاده مي کردند؛ رداي بلندي تا لبه ي پايين دامن، يقه دار، با آستينهاي کوتاه پف دار، که فقط يقه ي آن با قلابي بسته مي شد.

ماسک مخمل سياه ويژه ي زناني بود که داراي مرتبه ي اجتماعي برتري بودند و به هنگام پياده روي يا سواري به کار مي رفت.

“فرانسه در گذشته نقش ویژه ای در تولید اشیاء لوکس و لباس های نفیس داشته و امروزه نیز ،سرزمین مهمی در عرصه مد اروپا محسوب می شود.

در تاریخ باستانی فرانسه،از پوست حیوانات برای لباس استفاده می شد که بعدها پارچه های ابریشمی و کتانی بیشتر مورد توجه قرار گرفت.این روزها لباس های سنتی فرانسه در جشن های فرهنگی و بومی کمتر دیده می شود.
در گذشته ،ثروتمندان فرانسوی،برای دوخت لباس های خود از نخ طلا و نقره استفاده می کردند و استفاده از دستمال سر در آن روزها بسیار رایج بود.

در دوره رنسانس و رونق تجارت ابریشم استفاده از الیاف ،منگوله و ریشه های ابریشمی،ربان های گلدوزی شده و پارچه های توری رونق یافت استفاده می کردند که از پشم،ابریشم و یا کتان برای دوخت آن استفاده می شددر قرن 11 تا 13 زنان از پوشش آستین های گشاد و دامن بلندی داشت و معمولا مخصوص طبقه ممتاز بود و محبوب زنان فرانسوی بود که شامل بالاپوش،روپوش ،آستینهای متوسط تا آرنج،شال کمر و پیله از شانه تا کمر بود

سبک لباس مردان رنسانس در آن زمان

تأثير رنسانس بر لباس مردان بيش از زنان بود. در اوايل دوران، پوشاک زنان بيشتر تحت تأثير انديشه هاي مذهبي يا سنتي بود.مردان از جوراب شلواري تنگ و چسبان، که از کمر تا پنجه ي پا را در خود مي گرفت. استفاده مي کردند.

پوشش مردان فرانسوی در قرن 16 شامل: نیمتنه چسبان،پیراهن،شلوار کوتاه پفی ،جوراب،کفش نوک مربعی بود.در قرن 17 پیراهن توری،کراوات و جوراب شلواری ابریشمی به آن اضافه شد

فرنچ هود” در قرن 16 استفاده می شد.این کلاه از مخمل ،ساتن و پارچه تافته دوخته و از حاشیه های برای تزیین آن استفاده می شد دستمال فیشو (Fichu) دستمال مربعی توری که به عنوان شال دور گردن استفاده می شد